Fazowanie prętów jest obowiązkowym etapem procesu, który poprzedza spawanie. Jakość wykonania tej części łańcucha produkcyjnego zwielokrotnia jakość spoiny jako całości. Blachy i rury, jak każdy wyrób metalowy, wymagają przygotowania do prac spawalniczych.
Przygotowanie krawędzi jest obowiązkowe przy spawaniu elementów metalowych o grubości 6 mm lub większej. Niezależnie od tego, czy ukosowane są one w kształcie litery V, X czy U, metal musi być nie tylko oczyszczony z brudu i plam oleju, ale również odpowiednio przygotowany do ukosowania, aby uzyskać idealną spoinę aż do nasady złącza spawanego. Aby przygotować krawędź, stosuje się algorytm prostego, łamanego lub zakrzywionego fazowania.
Procesy wypalania do obcinania krawędzi
Najczęściej stosowane metody fazowania to prosta, jednostronna lub zakrzywiona. Techniki obustronne i łamane są rzadziej stosowane, gdy mamy do czynienia z elementami metalowymi o grubości ścianki powyżej 15 mm. Spawanie płomieniowe i niepłomieniowe są w równym stopniu stosowane w nowoczesnej produkcji. Pierwsza z nich, jak sama nazwa wskazuje, obejmuje procesy termiczne — cięcie gazowe, plazmowe, laserowe.
Cięcie gazowe
Cięcie gazowe jest najbardziej ekonomiczną metodą cięcia płomieniowego. Najczęściej stosuje się ją przy obróbce grubego metalu (od 30 mm), kiedy różnice w nierównościach ciętej strony mogą wynosić do 5 mm. Istnieje wiele urządzeń do cięcia gazowego zarówno stacjonarnych, jak i przeznaczonych do pracy w terenie (z ustawieniami ręcznymi).
Możliwości takiego sprzętu to:
- Cięcie elementów metalowych o grubości do 150 mm z maksymalnym kątem ukosowania 60°.
- Ukosowanie w kształcie litery X w jednym przejściu między dwoma frezami na płaskich arkuszach.
- Para niezależnych obrotowych głowic do cięcia rur.
Wadą technologii gazowej jest tylko proste cięcie, szkodliwa dla personelu i środowiska emisja zanieczyszczeń oraz niska precyzja cięcia.
Cięcie plazmowe
Urządzenia do cięcia plazmowego charakteryzują się wysoką produktywnością, znajdują się w przystępnym segmencie cenowym, ale są przeznaczone tylko do prostego ukosowania z niskim poziomem chropowatości. Na rynku dominują stacjonarne maszyny do tego rodzaju prac. Można ich używać w terenie, jednak pojawiają się wtenczas dodatkowe koszty związane z dostarczeniem źródła zasilania i kompresora na miejsce.coque telephone narutohave a peek at this site
Możliwości:
- Cięcie boczne w blasze stalowej o grubości 100 mm.
- Cięcie elementów do 50 mm pod kątem do 45°.
Oprócz toksycznych gazów urządzenia plazmowe wytwarzają drobny pył ze zgorzeliny i emitują szkodliwe dla oczu widmo ultrafioletowe.
Cięcie laserowe
Technologia laserowa, której istotą jest cięcie pod kątem do powierzchni metalu, jest najbardziej wydajną i najdroższą z technologii wypalania. Istnieją dwie istotne wady tej metody — brak możliwości wykonania zakrzywionej fazy i trudności w kształtowaniu linii łamanej. Ponadto stosowanie urządzeń laserowych wymaga wydajnego systemu wentylacji, ponieważ urządzenia te są przeznaczone do pracy wyłącznie w obiektach przemysłowych.
Możliwości urządzeń laserowych:
- Cięcie elementów do 25 mm — pod kątem prostym, do 15 mm — pod maksymalnym kątem 45°.
- Podobnie jak urządzenia opisane powyżej, urządzenia laserowe wytwarzają podczas pracy toksyczne opary.
Bezogniowe technologie przygotowania krawędzi
Bezogniowe metody przygotowania krawędzi metalowych obejmują toczenie, szlifowanie, frezowanie i odpryskiwanie. Najczęstszym i najbardziej poszukiwanym sprzętem jest orbitalny obcinak. Jest to kosztowna, wielkogabarytowa i precyzyjna jednostka, której wydajność bywa porównywalna z wynikami technologii przeciwpożarowej, ale z możliwością wykonywania krawędzi o dowolnym kształcie. Z reguły po toczeniu nożami krawędź powierzchni odpowiada produkcyjnemu poziomowi chropowatości. Wadą orbitalnego obcinaka do rur jest ograniczony zakres średnic ciętych elementów – do 250 mm. Ponadto sprzęt nie jest przeznaczony do obróbki płaskich arkuszy przez toczenie i wymaga nadmiernego zużycia przecinaków na rurkach ciętych metodą gazową.